اقتصاد روستایی در جغرافیا

کشور ایران نیز با توجه به اینکه روستا نشینی در آن اکثریت دارد و تولیدات کشاورزی به نوبه خود سهم قابل توجهی از درآمد ملی کشور را تشکیل می دهد از پیشرفت های علمی و فنی مربوط به کشاورزی بی نصیب نمانده است و توسعه این بخش از سالها قبل مورد توجه می باشد ولی باید گفت که با همه کوششی که در راه پیشرفت آموزش و تعلیم متخصصین کشاورزی و روستایی بعمل آمده و می آید متاسفانه اقتصاد روستایی هنوز به موقعیتی که بایسته آن است نرسیده است.معهذا از سال 1336 درس اقتصاد روستایی-اقتصاد کشاورزی –بازاریابی وحسابداری کشاورزی در برنامه دروس دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران منظور گردیده و بعد از آن به تدریج در سایر دانشکده های کشاورزی شهرستانها متداول گشته است و امروزه در کلیه دانشگاهها این درسها در رشته های مختلف تدریس می گردد و برای اولین بار است که اقتصاد روستایی در دانشگاه پیام نور در بخش جغرافیا در رشته تخصصی جغرافیا برای آشنایی دانشجویان با مدیریت روستایی تدریس می گردد.

جایگاه اقتصاد روستا در برنامه های توسعه اقتصادی و اجتماعی

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران جهت گیریهای کلی برنامه توسعه اقتصادی-اجتماعی کشور را در مورد کشاورزی به شرح زیر تعیین نموده است.

«بخش کشاورزی محور توسعه تلقی شده و اهداف این بخش را در راستای توسعه اقتصادی در بسیج کلیه امکانات ملی و همه بخشای اقتصادی به منظور نیل به خود کفایی در تولید کالاهای اساسی کشاورزی ،تقویت توان اقتصادی روستاها و احیای آن به عنوان منبع و جایگاه اصلی تولید بیان داشته است» .

«با تاکید بر اهمیت بخش کشاوزری در چارچوب اقتصاد کشور ودر راستای نیل به خود کفایی ،دولت را موظف نموده که تمامی کوشش خود را در جهت حمایت ،هدایت و ارشاد بخش کشاورزی در راستای توسعه اقتصاد بکار بندد.»   

کمبود امکانات دروس عملی پاشنه آشیل رشته جغرافیا

نشست خبری همایش جایگاه مطالعات ژئومورفولوژی با حضور دکتر کردوانی چهره ماندگار جغرافی ودکتر مشیری پدر جغرافیای ایران با مطرح شدن مباحثی همچون عدم متخصص بودن دانشجویان کشور، مشکلات رشته جغرافیا ،کمبود امکانات دروس عملی و جذب اساتید دانشگاههای دولتی در دانشگاه آزاد برگزار شد.

دکتر کردوانی با بیان جایگاه مطالعات ژئومورفولوژی علم جغرافیای ایران در دنیا را غنی دانست و گفت:جغرافیا و ادبیات تنها دروسی هستند که نه تنها نیاز به منابع خارجی ندارند بلکه اساتید ایران می توانند در سایر کشورهای دنیا نیز تدریس کنند.وجود منابع طبیعی فراوان ،بزرگترین بیابانهای دنیا وتنوع آب وهوایی باعث شده که دانشمندان جغرافیای سایر کشورها برای تحقیق و پژوهش به ایران سفر کنند.

این استاد علم جغرافیا ادامه داد:در حال حاضر یکی از مشکلات رشته جغرافیا این است که دانشجویان آن به صورت عملی با این درس آشنا نمی شوند در حالی که در این رشته تا دانشجو با جغرافیا از نزدیک آشنا نشود موفق نخواهد بود.

در این نشست دکتر مشیری پدر علم جغرافیای ایران گفت:برنامه های ناقص دوران دبیرستان وعدم معرفی مناسب رشته جغرافیا باعث شده تعداد افرادی که با علاقه وارد این رشته شوند اندک باشد.

موقعیت جغرافیایی

ایران با 1648195 کیلومتر مربع مساحت از شمال با ارمنستان، آذربایجان، و ترکمنستان هر سه از جمهوریهای شوروی سابق و دریای خزر، از مشرق با افغانستان و پاکستان، از مغرب با ترکیه و عراق و از جنوب با خلیج فارس و دریای عمان همسایه است. مساحت ایران یک پنجم مساحت آمریکا و تقریبا سه برابر فرانسه است. 

فقط 14 درصد از زمینهای ایران قابل کشت و زرع است. 8 درصد اراضی ایران جنگل، 55 درصد مراتع طبیعی و 23 درصد کویر و بیابان است.

سه رشته کوه ایران را احاطه می کنند: کوه های سبلان و تالش در شمال غربی، رشته کوه بلند و بسیار کهن زاگرس (متعلق به دوران ژوراسیک) در غرب و جنوب غربی و رشته کوه البرز در شمال که دماوند، بلندترین قله ایران با 5670 متر ارتقاع را شامل می شود. در مرکز ایران نیز دو بیابان وسیع به نام دشت کویر (با بیش از 200 هزار متر مربع) و دشت لوت (166 هزار متر مربع) قرار دارد.

دماوند مهمترین قله ایران با بلندی 5671 متر در شمال شرقی تهران

پایه های شمالی البرز که پوشیده از درختان مختلف میباشد، بزرگترین محل کشت و کار است.

در گوشه و کنار خلخال، جنوب اردبیل و نهار خوران (در جنوب گرگان) میتوان جنگلهای دوست داشتنی شمال را مشاهده کرد.

ایران در قلب خاورمیانه همچون پلی دریای مازندران بزرگترین دریاچه جهان را به خلیج فارس و دریای عمان، از شمال به جنوب وصل میکند و گذرگاهی است برای ارتباطات فرهنگی - سیاسی دنیای شرق و غرب.

چشمه های زلال، باغهای پسته، دشتهای پر از لاله، فصلهای متنوع، کوهها و صخره ها، شبهای پرستاره، سرزمینهای ناهموار بی انتها، آتشفشانهای غیر فعال پوشیده از برف، جنگلهای سرپوشیده کوهپایه های البرز و سواحل زیبای دریای خزر از جمله دیدنیهای زیبای ایران هستند که همه ساله توجه بسیاری از جهانگردان را به خود جلب می کند.

در کنار خصوصیات مورد توجه سرزمین بزرگ ایران که از نظر جهانگردی اهمیت بسیار زیادی دارد، وجود کوههای بلند، دشتهای پهناور، صحراها، رودخانه ها و دریاچه های مختلف، همگی در کنار یکدیگر شرایط جغرافیائی بخصوصی بوجود آورده اند که در هر موقع سال می توان هر یک از چهار فصل را در یکی از مناطق ایران پیدا کرد

آب و هوا

ایران بدلیل گستردگی و تنوع بومشناختی و بلندیهای متنوع دارای شرایط آب و هوائی بسیار متفاوت است.  در زمستان( در فواصل ماههای دسامبر تا فوریه) اکثر مناطق کشور بشدت سرد است در حالی که در تابستان (جون تا آگوست) گرمای هوا به چهل درجه بالای سانتیگراد می رسد. میانگین سالانهء دما در ایران از شمال غربی به شمال شرقی تغییر می کند و از منهای ده درجه سانتیگراد در آذربایجان تا به 25 - 30 درجه سانتیگراد در جنوب و جنوب شرقی میرسد. نواحی ساحلی جنوب و شمال ایران در مقایسه با مناطق مرکزی و کوهستانی الگوی هواشناختی بسیار متنوعی دارد.

آیا می دانید!

کشور ایران از مناطق خشک جهان به شمار می رود که میزان متوسط بارندگی سالیانه حدود 250 تا 300 میلیمتر و به عبارتی کمتر از یک سوم متوسط باران سالیانه کره زمین است. لذا کشور با کمبود منابع آبی مواجه

است.پس باید در مصرف آب صرفه جویی کرد.و اینکه

زاینده رود پر آبترین و بزرگترین رود خانه فلات مرکزی ایران است.

ایران و ایرانی
وطن یعنی چه آباد و چه ویران وطن یعنی همین جا یعنی ایران!!!!!
پارس و اقلیم پارس

در جغرافیای دوره اسلامی به جغرافیایی منطقه جنوب ایران گفته می‌‌شده است که البته به مراتب بزرگ‌تر از استان فعلی فارس بوده است و تمامی سواحل خلیج فارس، هرمزگان یزد، اصفهان و بخشی از کرمان را نیزدر بر می‌‌گرفته است در قدیم تمامی سواحل خلیج فارس و دریای عمان با نام بحر فارس یا دریای پارس شناخته می‌‌شده است. بر اساس آنچه درتقسیمات کتابهای دوره امپراتوری اسلامی (معجم البلدان و کتاب ابن حوقل، مقدسی، استخری و جغرافی نویسان اسلامی قرون وسطی،آمده است، ایالت یا اقلیم فارس جنوب ایران و سواحل خلیج فارس که در غرب آن خوزیه (اهواز و بصره و آپالو (ابله)و در شرق آن مکران، کرمانیاو درشمال شرقی آن خراسان وجود داشت. عربهااین منطقه را اقلیم فارس و مردم این منطقه را فارسی می‌‌نامیدند. اما اروپاییان در تمام دوره‌های تاریخی همه اقلیم‌های ایرانی را پارس و پرسیا می‌‌نامیدند. فارسها قومی از نژاد آریایی هستند که با اسبها و دامهای خود بین دشت و کوهستان گرم سیری و سرد سیری می‌‌کردند. امپراتوری هخامنشی بر یکجانشینی این قوم تأثیر زیادی گذاشت پارتها و پارسها شیوه زنگی یکسانی داشتند و بهترین اسب سواران بودند به همین دلیل عربهاپس از فتح ایران به بهترین اسب سواران و چابک سوران فارس می‌‌گفتند آنها واژه فارس را جایگزین کلمه عربی جواد، خیل و خیول عربی کردند و امروزه فارس را مترادف با شوالیه و جنگجو نیز بکار می‌‌برند اروپاییان نیز کلمه پارتیزان را از همین ریشه پارتی و پارسی گرفته اند. یکی از معانی پارس اسب می‌‌باشد ایرانیان باستان لقب افراد را برحسب صفت اسب خود تعیین می‌‌کرده‌اند مانند سفید اسب، سه اسب پیر اسب زراسب و.... در دربار هخامنشی اسبهای تربیت یافته‌ای بوده است در سفر نامه فیثاغورس نادرترین نوع اسب جهان نامیده شده‌اند که به آنها پارسی می‌‌گفته اند. اروپائیان که جنوب ایران رابا کلمه پارس می‌‌شناختند همواره سرزمین ایران را پرس - پرسی و پرشیا می‌‌گفتند و این نام را البته بر کل سرزمین و فلات ایران نیزاطلاق می‌‌کردند همانطور که نام شهر مراکش را به کل سرزمین مغرب عربی و نام بندر موسمبیک را بر کل موزامبیک اعمال کردند.
در شاهنامه نیز که 800 بار نام ایران برده شده است پارس - زابلستان- خراسان- کرمان - مکران - مازندران - طبرستان - و... نام ایالتهای ایران هستند.
معادل پارس و پارسی در سایر زبانها :
(در فهرست زیر در صورت لزوم راهنمای تلفظ داخل کمانک آمده).
آذربایجانی: farsca / ?????? (فارسجا)
اردو: فارسی
ارمنی: ????????? (پارسکِرِن)
ازبکی: forsiy / ??????
اسپانیایی: persa
اسپرانتو: persa
استونیایی: p?rsi
اسلواکی: perz?tina
اسلوونی: perzij??ina
آسی: ??????? (پِرسیاگ)
آفریکانس: Persies
آلبانیایی: persishte
آلمانی: Persisch (پرزیش)
امهاری / تیگرینیا: ?????) p?rsiya?a)
اندونزیایی: bahasa Persia, bahasa Farisi
انگلیسی Persian
اوکرائینی: ??????? (پِرْسکا)
اویغور: پارسچه / parsche
ایتالیایی: persiano
ایرلندی: Peirsis / Peirsis
ایسلندی: persneska
باسکی: persiaera
برتونی: persianeg
بلاروسی: ?????????? (پِرسیدزکایا)
بلغاری: ????????? (پِرسییْسکی)
بنگالی: ??????
بوسنیایی: perzijski / ????????? (پِرزییْسکی)
پرتغالی: persa
پهلوی (پارسی میانه): پارسیک
تاتاری: Fars?ça (فارسیچه)
تاگالوگ: Persiyano
تایلندی: ????????????? (پاساپِرسیا)
ترکمنی: parsça / ?????? (پارسچا)
ترکی: Farsça (فارسچا)
جونگخا: ???????? (پارسیان)
چکی: per?tina (پِرشْتینا)
چینی: ??? (بوُسی-یو) / ??? (بوُسی-وِن)
خوسا: isi-Persia
دانمارکی: persisk
روسی: ?????????? (پِرْسیدْسکییْ)
رومانیایی: persan?
زبان میانجی: persiano
زولو: isiPheshiyani
ژاپنی: ????? (پِروشیاگوُ)
سندی: فارسی
سوئدی: persiska (پِرشیسکا)
سواحلی: kiajemi
سومالیایی: faarisi
صربی: ????????? (پِرسییْسکی)
عبری: ????? (پارسیت)
عربی: الفارسی -الفارسیّة
فارسی تاجیکی: ????? (فارسی) / فارسی (fôrs?)
فاروئی: persiskt
فرانسوی: persan
فریزی: Perzysk
فنلاندی: persia
قرقیزی: ?????? (فارزچا)
کاتالان: persa
کردی: Farsî
کره‌ای: ????? (پرئوسیائوو pereusiaeo)
کروآتی: perzijski
گالیک: persa
گرجی: ???????? (اِسپارسولی)
گوئارانی: peysia?e"?
لائوسی: ?????????? (پاساپوسیا p??s?pœ?siya)
لاتین: persice (تلفظ: پرسیکه -- در زبان لاتین «c» همیشه آوای «ک» دارد)
لتلندی: persie?u
لهستانی: perski
لیتوانیایی: pers?
ماراتی: ??????? (فارسی)
مالایی: bahasa Parsi
مالتی: Persjan
مجاری: perzsa
مغولی: ???? (پِرْس)
مقدونی: ???????? (پِرسیسکی)
نپالی: ??????? (پارسیان)
نروژی: persisk
هلندی: Perzisch (پرزیس)
هندی: ??????? (فارسی)
ولزی: Persieg
ولاپوک: P?rs?napük
ویتنامی: ti?ng Ba T?
یونانی: ??????? (پِرسیکا)
ییدی: ??????? (پِرسیش) *

منبع:
کتاب خلیج فارس نامی کهن تر از تاریخ.